Antiquus Hostis - Rozdział VI

To było coraz trudniejsze. Cały czas myślała tylko o Draconie. O jego uśmiechu, szarych oczach, blond czuprynie.

Stała monotonia. Praca, dom, praca, dom. W końcu z tej melancholii wyrwała ją Ginny.

- Wiesz, który dzisiaj jest ?

- 24 lipca - odpowiedziała zaskoczona - Co w związku z tym ?

- To, że za dokładnie tydzień są dwudzieste czwarte urodziny Harry'ego. Kazał Ci przekazać, żebyś się w końcu ogarnęła, bo robi imprezę.

Hermiona jęknęła.

- Nie marudź. Masz iść.

- A kto będzie ?

- Luna, Neville, George i jeszcze jacyś kumple od niego z pracy, nie znam ich.  A teraj ruszaj swoje cztery litery, bo idziemy na zakupy.

- Po co ?

- Chyba musisz jakoś wyglądać na urodzinach moje chłopaka, prawda ?

Ruda wzięła Mionę za rękę i teleportowały się blisko centrum handlowego.

Weszły do mnóstwa sklepów, ale w żadnym nie znalazły czegoś interesującego. W końcu, w ostatnim sklepie, kupiły, to co chciały. Czarną, koronkową, sięgającą do połowy ud sukienkę dla Hermiony, a dla Ginny prostą, cielistą. Zadowolone z zakupów, wyszły z centrum, schowały się w jakiejś uliczce i deportowały z charakterystycznym trzaskiem.

Nadszedł wyczekiwany dzień. Wszystko było zapięte na ostatni guzik. Przyjaciółki wróciły od fryzjera i kosmetyczki z perfekcyjnym wyglądem. Całość dopełniły sukienki. Około godziny 17 zaczęli schodzić się goście. George przyszedł z Angeliną, Luna z Rolfem, a Neville z Haną. Przybyli również koledzy Harry'ego - Frank i Alex. Po wypiciu toastu za solenizanta, przyszła pora na prezenty.

Hermiona długo myślała nad tym, co podarować przyjacielowi na urodziny. W końcu zdecydowała się na książkę o quidditchu. Sądziła, że to zbyt banalne, ale Harry bardzo się ucieszył.

Impreza rozkręcała się w najlepsze. Na stole stało kilka pustych butelek po wódce. Mionie zaczęło kręcić się w głowie, więc poszła na balkon odetchnąć świeżym powietrzem. Drzwi za nią otworzyły się.

- Stało się coś ? - zapytał Ron.

- Nie, nie. Wszystko ok. Tylko chyba za dużo wypiłam - zaśmiała się.

Nagle zrobił coś, czego Hermiona nie spodziewała. Pocałował ją. Śmierdział alkoholem i papierosami. Dziewczyna odepchnęła go.

- Co Ty robisz ?!

- Widzę, jak na mnie patrzysz. Podobam Ci się.

- Chyba Ci się w głowie pomieszało, Ron. Zerwaliśmy, nie pamiętasz ? To było dawno. Zostaw mnie ! - krzyknęła, bo chłopak zaczął się przystawiać.

Hermiona nie miała przy sobie różdżki, więc jedynym sposobem było kopnięcie w czułe miejsce. Chłopak zwinął się na podłodze z bólu. Dziewczyna pobiegła do swojego pokoju. Nikt nie zwracał na nią uwagi, wszyscy doskonale się bawili. Wzięła do ręki telefon i wybrała numer.

- Halo ? - odezwał się głos.

- Zaraz u Ciebie będę - powiedziała roztrzęsionym głosem, rozłączyła się i deportowała z donośnym trzaskiem.

***

Dwór Malfoy'ów. Myślała, że tam właśnie mieszka. Myliła się. Z pewnością był to blok. Nie widziała go z zewnątrz, bo aportowała się od razu przed drzwi mieszkania. Na ciemnobrązowych drzwiach wisiała mosiężna tabliczka - ''D.Malfoy''. Zadzwoniła. Po chwili usłyszała kroki, a potem wpadła w ramiona chłopaka. Wreszcie poczuła się bezpiecznie. Wiedziała, że nic nie może jej się stać. Nic się nie liczyło - tylko to, że on z nią jest. Chłopak o nic nie pytał, tylko wziął ją na ręce i zaniósł do swojej sypialni. Położył ją na łóżku, a ta w mgnieniu oka zasnęła.

***

Promienie słońce leniwie przedostawały się do pokoju. Hermiona otworzyła oczy i wystraszona rozglądała się po pomieszczeniu. Dopiero po chwili przypomniała sobie, co się wczoraj stało. Natłok wspomnień i upokorzenia sprawił, że dziewczyna rozpłakała się. W takim stanie zastał ją Draco. Zmartwiony usiadł na łóżku i przytulił Hermionę.

- Co się stało ? - spytał.

Ta tylko pokręciła głową. Nie chciała znowu tego przeżywać. Blizny się nie zagoiły.

Draco już jej więcej nie spytał. Jeśli będzie w stanie, to sama opowie. Nie chciał się narzucać, bo to właśnie ona była dla niego ważna. Chłopak powoli wstał i podał jej ubranie.

- Tam masz łazienkę - powiedział wskazując na drzwi po prawej stronie - A ja idę zrobić Ci śniadanie.

Hermiona tylko pokiwała głową. Dopiero jak wyszedł, zaczęła rozglądać się po pokoju. Wielkie, dębowe łóżko z baldachimem ładnie komponowało się z ciemną podłogą i limonkowymi ścianami. W rogu stała ogromna szafa z mnóstwem drzwiczek. Spodobało się jej to wnętrze. Była bardzo ciekawa łazienki, więc tam się skierowała. Gdy otworzyła drzwi, oniemiała z wrażenia. Podłoga wyłożona czarnymi płytkami idealnie pasowała do czerwono-czarnych kafelków na ścianach. Narożna wanna zachęcała do kąpieli, a do tego duże lustro przyciągało wzrok.

Hermiona zanurzyła się w gorącej wodzie i pozwoliła swoim myślom błądzić swobodnie. Ciekawiło ją, czy ktoś zauważył jej zniknięcie. Nie wiedziała, która godzina i nie była pewna czy której z jej przyjaciół już wstało. Oczywiście, chodziło tylko o Harry'ego i Ginny. Ron przestał się liczyć. Nie mogła zrozumieć, czemu tak postąpił. Przecież już nie byli razem. I to już od kilku miesięcy. Mogła go usprawiedliwić tym, że był pijany, ale ludzie robią wtedy te rzeczy, których na trzeźwo nie są w stanie.

Gdy dostała gęsiej skórki, uświadomiła sobie, że woda już wystygła. Wyszła z wanny i wzięła do ręki ubrania, które dał jej Draco. Był to o wiele za duży T-shirt i bluza. T-shirt sięgał jej do połowy ud, więc mogła się tak pokazać chłopakowi. Skierowała się do kuchni, gdzie unosił się piękny zapach. Siadła na krześle, a Draco postawił jej talerz z mnóstwem naleśników i syrop klonowy. Dopiero teraz poczuła, jak bardzo jest głodna. Odezwała się wówczas, gdy spałaszowała większość smakołyku.

- Pyszne. I chciałbym Cię przeprosić za kłopot.

- Że co ? - zdziwił się chłopak.

- No bo zjawiam się u Ciebie w środku nocy, a Ty o nic się nie pytasz, tylko zanosisz mnie do łóżka. Dziękuję - uśmiechnęła się lekko.

- Nie ma sprawy - Malfoy machnął ręką - ale wszystko ok ?

- Powiedzmy, że tak.

Dziewczyna zamyśliła się. Z jednej strony chciała powiedzieć Draco, co się stało, ale bała się wspomnień. W końcu postanowiła.

- Myślę, że dobrze będzie jak Ci opowiem, co się stało. Wtedy zrozumiesz, czemu się do Ciebie teleportowałam. To było tak...

W miarę tego, jak Hermiona opowiadała, oczy chłopaka robiły się coraz większe, a twarz czerwona ze złości.

- Potem pobiegłam do pokoju, zadzwoniłam do Ciebie się się zdeportowałam.

- Doigrał się ! - wykrzyczał Draco.

Wstał i zaczął okręcać się wokół własnej osi. Hermiona wiedząc, co się święci, w ostatniej chwili złapała go za rękę. Poczuła szarpnięcie w okolicy pępka i naparła na nią ciemność.

_____________________________________________________

Przepraszam, że tak długo nic nie dodawałam. Ale teraz mam ferie, więc jest więcej czasu.

Przeczytanie = komentowanie c: